UNESCO belegde op 12 november 2010 een expertenbijeenkomst in Parijs over geoengineering, een relatief nieuw wetenschappelijk concept dat erop gericht is om het klimaat op aarde op grote schaal te manipuleren om een antwoord te bieden op de klimaatverandering. De Organisatie wou op die manier een breed debat op gang brengen tussen wetenschappers en beleidsmakers over de wenselijkheid en het potentieel van een dergelijke aanpak. Vertegenwoordigers van verschillende academische, non-profit, gouvernementele en intergouvernementele instellingen uit zo'n dozijn landen namen aan de bijeenkomst deel.
De experts waren het er over eens dat we voortaan twee takken moeten onderscheiden in geoengineering: solar geoengineering en carbon geoengineering. De eerste tak wil de zonnestraling verminderen die door het klimaatsysteem op aarde geabsorbeerd wordt. Dat kan bijvoorbeeld door reflecterende deeltjes zoals zwaveldioxide te injecteren in de atmosfeer om zodoende de gemiddelde globale temperatuur te verlagen. De tweede tak concentreert zich op het zuiveren van koolstofdioxide uit de atmosfeer met behulp van technische innovaties of door bepaalde ecosysteemprocessen te versnellen om aldus de schadelijke gevolgen van de aanwezigheid van broeikasgassen in de atmosfeer te beperken.
De bijeengekomen deskundigen pleitten eveneens voor de oprichting van een nieuw internationaal onderzoeksprogramma, vergelijkbaar met het Wereldklimaatonderzoekprogramma gesteund door de Internationale Wetenschapsraad, de Wereld Meteorologische Organisatie, de Intergouvernementele Oceanografische Commissie en UNESCO.
Het nieuwe programma zou de technische en wetenschappelijke uitdagingen die verband houden met geoengineering kunnen aanpakken en verzekeren dat er legitiem wetenschappelijk onderzoek gevoerd wordt naar de controversieel concept. Dit strookt met de verklaring van de Conventie voor Biologische Diversiteit die experimenten met geoengineering op kleine schaal toelaat zolang er voldoende controlemechanismen worden ingebouwd.
