Unesco verzamelt wereldwijd getuigenissen op hoe immaterieel erfgoed omgaat met de coronacrisis. Ook Vlaanderen doet mee.
Unesco heeft een online platform opgericht om in kaart te brengen hoe de coronacrisis wereldwijd inwerkt op immaterieel cultureel erfgoed. Bedoeling is om getuigenissen te verzamelen over de impact van de crisis op levend erfgoed en over hoe immaterieel erfgoed mensen helpt om de crisis te verwerken.
In Vlaanderen begon de organisatie Werkplaats immaterieel erfgoed met het verzamelen van verhalen over nieuwe tradities en rituelen die hun oorsprong vonden in de nasleep van de Covid19-crisis. Ook inventariseert ze manieren waarop beoefenaars van vormen van immaterieel cultureel erfgoed hun manier van werken heroverwegen, in het licht van ongekende uitdagingen.
De coronacrisis heeft nieuwe dagelijkse routines en tradities voortgebracht. Ze hebben het potentieel om blijvende gewoonten te worden, niet alleen omdat we ze nu nodig hebben, maar ook omdat het leven na deze crisis niet meer hetzelfde zal zijn.
Nieuwe gebruiken zijn bijvoorbeeld het plaatsen van beertjes aan het raam om wandelingen met kinderen leuker te maken, het op een vast tijdstip applaudisseren als blijk van waardering voor het zorgpersoneel, de heropleving van krijttekeningen op straat enz. Een manier van aanpassing zien we onder andere bij jeneverstokers die desinfecterende handgel zijn beginnen produceren.
Bovenstaande en andere voorbeelden komen aan bod op het internationaal platform van Unesco in een bijdrage van Werkplaats immaterieel erfgoed over hoe de erfgoedgemeenschap in Vlaanderen omgaat met de coronacrisis.