VUC-jongerenvertegenwoordiger Hanan Vandenberghe woonde eind september het 'World Congress of Biosphere Reserves' bij. De vijfde editie van dat congres vond plaats in de Chinese stad Hangzhou. Lees hieronder haar verslag! 

Van Vonk tot Vuurzee

Toen ik voor het eerst de locatie van het Wereldcongres over Biosfeerreservaten binnenliep, was ik meteen overweldigd, op de beste manier. Dit was mijn eerste keer op een evenement van zo'n grote schaal, en "groot" dekt niet eens de lading. De locatie was gigantisch, zozeer dat het ons behoorlijk wat tijd kostte om van de plenaire zaal naar de eetzaal te navigeren. Daartussenin ontdekte ik een enorme hoeveelheid informatiestandjes en een complete tentoonstellingshal over biosfeerreservaten die eindeloos leek door te gaan.

Maar de echte magie begon toen ik gezichten herkende. Mijn MAB-collega's ontmoeten voelde als aankomen op een familiereünie, warm, vertrouwd, en vol opgewonden geklets. Tussen de menigte had ik het bijzondere genoegen om jongerenvertegenwoordigers uit de Aziatisch-Pacifische regio te ontmoeten, gezichten die ik alleen op schermen had gezien, als ik ze al gezien had. Het trof me hoe zeldzaam deze persoonlijke connecties zijn, en hoe veel ze betekenen.

De dagen die volgden waren een wervelwind. Ik rende (soms letterlijk) tussen sessies door, in een poging om zoveel mogelijk in me op te nemen. Op een gegeven moment woonde ik zelfs een sessie volledig in het Chinees bij over citizen science. Godzijdank was er een tolk, want de inhoud was veel te waardevol om te missen!

Wat me de hele week het meest raakte, was hoe jongeren consequent in de spotlight werden gezet – niet als tokens of toekomstige leiders, maar als huidige, actieve bijdragers. Dit werd niet zomaar terloops genoemd; het was verweven in het weefsel van het hele congres en uiteindelijk verankerd in het definitieve strategische actieplan van Hangzhou.

De koffiepauzes, ontdekte ik, waren net zo waardevol als de formele sessies. Deze informele momenten gaven me ruimte om ideeën te bespreken met mededelnemers, te leren over initiatieven uit alle hoeken van de wereld, en een netwerk op te bouwen waarvan ik weet dat het zich ver buiten deze week zal uitstrekken.

Op de laatste dag van het congres maakten we een excursie naar het Tianmu Mountain Biosfeerreservaat. We begonnen met een bezoek aan het Man and Biosphere museum – een indrukwekkend gebouw dat de relatie tussen mens en natuur op een prachtige manier tot leven bracht. Daarna gingen we naar het lokale dorp, waar we de kans kregen om lokale delicatessen te proeven en een glimp op te vangen van het dagelijks leven in harmonie met het biosfeerreservaat. Het hoogtepunt was de berg Tianmu zelf, met haar adembenemende flora en fauna. Het was inspirerend om met eigen ogen te zien hoe theorie in praktijk wordt gebracht – hoe een biosfeerreservaat er werkelijk uitziet wanneer het goed beheerd wordt.

Na afloop van het congres bleef ik nog twee dagen om de prachtige stad Hangzhou te verkennen. Ik dompelde me onder in het Xixi wetland, met zijn serene waterways en rijke biodiversiteit, en bezocht het iconische West Lake, waarvan de schoonheid mij de adem benam. Deze dagen gaven me de kans om dieper in de Chinese cultuur en het landschap te duiken, en om te reflecteren op alles wat ik had geleerd en ervaren.

Toen mijn reis ten einde liep, realiseerde ik me dat er iets fundamenteels in mij was veranderd. De organisatoren hadden gehoopt een vonk aan te steken – in plaats daarvan ontstaken ze een vuurzee. Ik vertrek hier niet alleen geïnspireerd maar gedreven, gemotiveerd om het MAB-programma te belichamen en als ambassadeur op te treden. Belangrijker nog, ik
wil een voorbeeld zijn voor andere jongeren, hen laten zien dat deze ruimtes ook van ons zijn, en dat we de kracht hebben om betekenisvolle actie te ondernemen en bij te dragen aan het behoud en de duurzame ontwikkeling van onze biosfeerreservaten.